Afgelopen maanden heb ik met mijn ouders naar de verhuizing toegewerkt. De eerste keer dat mijn ouders het huis gingen bekijken, grijnsde ik: "Of de zolder, of de kamer met het fonteintje!" Hoe het huis eruit zou zien, wisten we geen van drieën. Nu zie ik schuin achter me mijn eigen tandenborstel op het rekje boven een wasbak hangen; het is de kamer met fonteintje geworden.
Ik zou nog een nacht langer in het oude huis slapen, dan kon ik nog gaan sporten. Maar na een dag sjouwen en verhuizen had ik weinig benen om nog te sporten, dus besloot ik alleen even een paar fitnessjes mee te pakken. En tsja, iemand die moe is, is op een bepaald punt over zijn slaap heen. Dat moment kwam bij mij rond een uur of 11. Om half 2 lag ik in bed om 4,5 uur later mijn wekker uit te zetten. Met een slaapdronken hoofd strompelde ik weer naar bed, radio hard, licht aan. In plaats van 6 uur wakker, werd ik om kwart voor 8 met een schok wakker. "De verhuizer komt al!" bedacht ik en met moeite haastte ik om er fatsoenlijk bij te lopen. Het liefst had ik alles zelf ingepakt, maar nu hielp de beste man mijn kleren in dozen te stapelen terwijl ik in een papierbende aan mijn studeerkamertje begon. Welke malloot heeft er dan ook twee kamers! Ja, ik. Iets met ruimte over, chaotisch en omdat het kan. Ik kon moeilijk geloven dat het zou passen. Al die dozen... Jemig, die moesten over een uur allemaal uitgepakt worden.
Na een tijdje verzorgde ik koffie voor de mannen. Mijn moeder had een pot koffie gezet in Zwijndrecht, daar stond de keuken al, en nog ietwat vermoeid zat ik in het zonnetje. "Huh?" merkte ik op, "Kijk nou, ik heb helemaal geen sokken aan!" De rest knikte wat suf, ja ik liep op mijn blote voeten. De man die mijn kleren had ingepakt grinnikte: "Tsja, achterin de vrachtwagen..." Nog wat later zag ik een droge was in de droger, met sokken voor mijn koude voetjes.
Halverwege de dag vertrok ik op de fiets richting Zwijndrecht. Hier nog wat geleende boeken wegbrengen, daar nog een praatje; ik zou het dorp bijna gaan missen!
Ik zou de hele dag wel kunnen beschrijven, alleen ga ik vast dingen met gister verwarren. Nu, op mijn nieuwe kamer met dezelfde spullen, ben ik blij dat alles van mij er staat. Een hoop staat in spiegelbeeld: Mijn bureau staat in spiegelbeeld ten opzichte van het raam, hetzelfde geldt voor mijn bureaukasten. Mijn bed staat met de 'verkeerde' kant tegen de muur en mijn telefoon en afstandsbediening liggen vanaf nu aan de andere kant van mijn kussen. Het valt mee, maar toch ben ik benieuwd hoeveel standaard handelingen ik nu andersom moet doen. Mijn hoofd stoten tegen de muur is typisch en vaker gebeurt. Dus.. Als je me ziet lopen met een hoop blauwe plekken op mijn hoofd: Ik ben verhuisd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten